ბატეთის ტბა

ბატეთის ტბა ქარელის რაიონშია. ძამას ხეობაში.   30-ზე მეტი მონასტერია ერთი ბეწო ხეობაში. ბატეთი მეწყერული ტბაა და ცალ მხარეს ჭაობი აქვს, აი, დაბლითა ფოტოზე მწვანე რომ ჩანს, ეგაა. მწვანე იმიტომაა რომ შვიტებია ამოსული.  უკიდეგანოდ ლამაზი, დიდხეებიანი ტყე აქვს გარშემო.

 როგორ მოვხვდეთ აქ?

ა)ვეწერებით რომელიმე ექსკურსიაზე, ოღონდ ჯერ ვარკვევთ, მხოლოდ ეკლესიებია პროგრამაში თუ ტბაც. მე ეკლესიების ტურზეც ვარ ნამყოფი და აბსოლუტურად სხვა სამყაროა/სხვა სიტუაციაა.

ბ) ჩავდივართ ქარელში ლარიანი მატარებლით, ვქირაობთ იქვე რამე კარგი გამავლობის მანქანას კაცზე 5-10 ლარად, წაგიყვანთ-დაგხვდებათ კოდმანამდე დღის ბოლოს. ან მარტო წაგიყვანთ.  მერე ფეხით უნდა იაროთ ემმმ…. 10-ოდე კილომეტრი.

გზადაგზა

გ) მივბოდიალობთ საკუთარი მაღალი გამავლობის მანქანით, გადასახვევიდან ტბამდე ფეხით – სულ სამიოდე კილომეტრია.  ტბამდე მანქანით ასვლა ცოტა სათუოა, ოფროუდერი თუ არ ხარ, იმიტომ რომ უკიდეგანო ტალახი ევრივეარ. და საერთოდაც,  ტყეში ბოდიალი ვიცი მე ფეხით. არ ინანებთ.

ტბამდე ასასვლელი გზა

საბანაკე ადგილი

საბანაკე ადგილი ტბასთან

• სანამ ტბაზე ასვლას დაიწყებთ ნიშნულიდან, მშვენიერი მინდორია, მდინარის პირას. რომელიღაც კომერციული გასვლა ქეიფობდა, ჩვენ რომ მოვდიოდით. წყალი– მდინარეში, მონასტრებთან წყაროებიცაა
• ტბაზე  პაწაწუნა ადგილია, ალბათ სამი კარავი დაეტევა. ბონუსები– უკიდეგანოდ ლამაზი ხედი დილით. არაბონუსი– ბაყაყების ყიყინი და სავარაუდოდ კოღოები. წყალი-გვიმრებშია ჩამალული წყარო, მოძებნა უნდა
• იქვე მდგარ ფურგონში მგონი ვიღაც მწყემსის თავშესაფარია

გზადაგზა ხედები ფანტასტიურია, ბევრია ეკლესია-მონასტერია კეთილი მორჩილებით, გზა ვიკითხეთ და გზის სწავლებას წითელი ღვინო მოაყოლეს ბონუსად. მარათონული სისწრაფით მოვცუნცულებდით და ომნომნომ.

რომელიღაც ეკლესიის ეზოში ვისვენებთ და წყალს ვავსებთ

ფოტოგადაღებებისთვის იმჰო გადასარევი ადგილია, ზაფხულში ვიყავით და შვიტები, შვიტები ევრივეარ

ჭაობიანი ნაწილი

 ტბაში ბანაობა და თევზაობა

ბანაობა– რამდენადაც ვიცი, არ შეიძლება. ნაპირებიც მოუხერხებელია მისადგომად და ნახევარი საერთოდაც დაჭაობებულია.

თევზაობა– თევზები არ იშოვება, სამაგიეროდ იშოვება ტრიტონები :3

შვიტები შიგ ტბაშია ამოსული

სირთულის დონე

უმარტივესი.  დასაწყისში მკვეთრი აღმართია და ჯოხი არ გვაწყენდა.

აქ უკვე უკან ვბრუნდებით, ერთ დღეში უნდა ჩავტეულიყავით. სადღაც 20 კმ ვიარეთ შეუვენებლად.